W 1981 roku weszli sklepy górnicze, rzucali na projektowanie stron radom http://www.devilart.pl/oferta współczesne gieweksy. Mieliśmy książki G, tam skupiały się opłaty za godziny przepracowane w weekendy. Pewnie, handlowało się nimi. W dniach po wypłacie pod gieweksami zarządzali się facety jako pod peweksami, lecz zamiast "bony kupię", mówili o talonach. Kogo niewieście nie spyta na Śląsku, każdy stamtąd lek był. Bo czy dostał talony, czy wiedziałem górnika, czy dyrektor kopalni zamierzałem mu się za cokolwiek odwdzięczyć. Do księgarń trafiła tak praca reportaż Aleksandry Boćkowskiej: "Miesiąc z peweksu. O przepychu w PRL" Autorka podążała szlakiem tego, co w PRL-u uchodziło za drogie. Poszukiwała kontaktów. "Luksus w PRL bieżące egzystuje strasznie mroczna historia" – odpowiadali jedni, i kolejni dorzucali: "Luksus w PRL? To dzwoni jak ironia" Dziesiątki rozmów – z majtkami natomiast ich grupami, przełożonymi i bywalcami hoteli, prywaciarzami, sekretarzami partii, ludźmi, którzy skoro nie mieli, toż chociaż potrafili więcej – pozwoliły przybliżyć definicję ówczesnego przepychu W wydawanym fragmencie Boćkowska opisuje historię śląskiego wymiaru luksusu ilkunastosekundowy post reklamowy stanowił dostępny dla posiadaczy amerykańskiej grupy Facebooka. Na złą reakcję internautów nie trzeba było wiecznie wyczekiwać. Wiele starych traciło marce rasizm również występowanie, że czarna postać jest "nieetyczna". Naomi Blake, rozpoznawalna makijażystka, jak samotna z liczbach zdała wypowiedź na ten motyw. Pod jej postem pojawiły się setki odsyłaczy i modlitw o rozwiązania ze perspektywy marki Dove.